Na mijn laatste behandeling is mij gevraagd om een stukje te schrijven voor de cliëntenverhalen. En dat is zo moeilijk, want ik ben nu klachten vrij. Voor de herinneringen van mijn klachten moet ik diep nadenken. Het is heerlijk om me te voelen zoals ik me nu voel. Elke dag sta ik op met zin in de dag. Nooit meer geworstel met de dag doorkomen. Ik heb gewoon weer plezier en veel meer energie. Ik doe de boodschappen. Als er door het gezin geschaatst wordt, doe ik mee en sta niet aan de kant of zelfs thuis op de bank. Ik leef weer.
Nu kan ik me bijna niet meer voorstellen dat ik niet meer naar de supermarkt durfde. Dat ik allerlei smoezen had om ergens onderuit te komen. Vooral niet uit huis gaan. Het beheerste mijn hele leven.
Altijd angst en bang en doodmoe. Alle tintelingen, aanvallen en benauwdheden. Ik was een compleet wrak, maar dat hoef ik niet te vertellen dat kennen jullie als geen ander. Ik had ook alle doktoren en onderzoeken al gehad. Toen wees iemand me op hyperventilatie. Oke, dat wou ik wel weer proberen, maar zelf was ik er zeker van dat ik geen hyperventilatie had. En aan de medicijnen begon ik al helemaal niet…. Gelukkig ben ik wel gegaan, en aan de medicijnen ben ik ook begonnen. Wat had ik de therapie en de medicijnen hard nodig. Toen ik al bijna klaar was met de behandelingen heb ik een enorme terugval gehad. Wat was ik weer bang. Door al mijn energie was ik weer veel te veel gaan doen. Achteraf ben ik blij dat ik die waarschuwing gekregen heb. Yvonne heeft me er echt doorheen gesleept. Je mocht haar altijd bellen, en dat geeft zo’n veilig gevoel. Ik zou zeggen, bel haar op, je wordt er een heel ander mens van.