Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik mijn verhaal moet beginnen. Volgens mij begint het namelijk niet op het moment dat je klachten beginnen, maar daarvoor al. Daarom zal ik allereerst een algemene beschrijving van mijzelf geven en hoe ik in het leven sta.
Ik ben Irene, 27 jaar en samen met mijn vriend net ouder geworden van een dochter van 16 maand oud. Eigenlijk ben ik iemand die erg impulsief en chaotisch is. Dit wil ik dan weer in de hand houden door zo veel mogelijk overzicht te houden. Kortom ik ben een controlfreak. Ook heb ik nog wel eens de neiging mij stoerder voor te doen dan ik ben. Waar ik overigens vrij goed in ben. Ik kom uit een doorsnee gezin met twee kinderen waarvan ik de jongste ben. Mijn jeugd heb ik als prettig ervaren. Door mijn sociale opleidingen, eerdere doorgemaakte dalletjes en de komst van mijn dochtertje ben ik meer een gevoelsmens geworden en kan ik zeggen dat ik behoorlijk wat zelfkennis rijker ben. En elke keer als ik denk qua emoties niet meer voor verrassingen kom te staan, gebeurt er altijd wel weer wat in mijn leven. Ach ja, that’s life!
Vanwege het feit dat ik zelf als hulverlener werk had ik nooit gedacht eens aan de andere kant te komen zitten. Erg naïef eigenlijk achteraf, want juist door mijn achtergrond weet ik als geen ander dat een ieder psychische klachten kan krijgen. Misschien juist wel een hulpverlener, omdat wij toch zo graag de redder uithangen. We vergeten alleen vaak ook goed voor onszelf te zorgen.
Mijn klachten begonnen tijdens mijn zwangerschap. Ik kreeg namelijk last van hartkloppingen gecombineerd met een erg warm gevoel In die tijd was het op mijn werk erg druk en heerste er veel onrust en ontevredenheid in mijn team vanwege een reorganisatie die gaande was. Ook woon ik ruim een uur rijden van mijn werk waardoor ik lange dagen maakte. Daarnaast was er nog een behoorlijke stressfactor. Mijn schoonmoeder werd ook in die periode ernstig ziek en kort nadat ik bevallen was van mijn dochtertje overleed zij aan kanker. Dit was dan ook een erg dubbele periode voor mij. Ik voelde blijdschap vanwege mijn vorderende zwangerschap en verdriet vanwege het bijna gelijk oplopende verslechterende gezondheid van mijn schoonmoeder. Onze hoop is gelukkig werkelijkheid geworden en mijn schoonmoeder heeft ons dochtertje nog kunnen zien.
Mijn familie, collega’s en verloskundige begonnen zich zorgen om mij te maken en vonden dat ik minder van mijzelf moest vragen door een stapje terug te doen. Dit vond ik toentertijd erg moeilijk, Vanaf dat moment ging het eigenlijk steeds slechter met mij en duurde het niet lang voordat mijn klachten zich verergerden. Ook ontwikkelde ik angst voor de angst. Ik had namelijk al meedere angst/paniek-aanvallen gehad. Hierbij viel ik soms ook bijna flauw. Zo’n aanval omschrijven is erg moeilijk. In ieder geval voelde ik mij op een gegeven moment 24 uur per dag zenuwachtig. Alles wat ik ondernam kostte mij vreselijk veel energie hierdoor. Constant was ik bang dat ik weer zo’n aanval zou krijgen. Tijdens zo’n aanval werd ik zo paniekerig dat ik dacht dat ik dood ging. Ik raakte hierdoor helemaal in mijzelf gekeerd op zo’n moment. Deze paniekaanvallen gingen gepaard met zweten, bijna flauwvallen, hartkloppingen en soms zelfs misselijkheid en diaree. Vreselijk beangstigende momenten.
Gelukkig heb ik mij kunnen dwingen om toch zo veel mogelijk onder de mensen te blijven en wel mijn activiteiten door te zetten. Dit heeft gelukkig kunnen voorkomen dat ik geen sociale fobie heb ontwikkeld en het zelfs even beter met mij ging. Na de bevalling van mijn dochter werd het even weer heel erg en daarna werd het langzaam weer wat beter. Uiteindelijk kreeg ik het zelf niet voor elkaar om volledig van mijn klachten af te komen. Het hervatten van mijn eigen werk als hulpverlener lukte mij hierdoor ook niet.
Na veel op internet te hebben gezocht naar de juiste hulp van mijn klachten kwam ik uiteindelijk bij Maat-Kracht terecht. De site sprak mij enorm aan. Ik voelde mij erg prettig bij het lezen van zoveel verhalen waarin klachten beschreven werden die overeen kwamen met de mijne. Ook de manier waarop de aanpak gericht was sprak mij enorm aan. Ik had zelf namelijk absoluut niet de behoefte om te gaan graven in mijn verleden om zo op zoek te gaan naar mogelijke “onverwerkte gebeurtenissen”. Ik was en ben er nog steeds stellig van overtuigd dat dat niet de oorzaak van mijn klachten is. In mijn situatie zat hem dat duidelijk in een combinatie van hormonen, stress en het overschrijden van grenzen waardoor mijn serotonine uit balans is gegaan. Na de eerste keer bij Yvonne Pouwer geweest te zijn voelde ik mij al begrepen. Heerlijk is dat! Na veel oefenen met mijn ademhaling, gesprekken over hoe op mijn grenzen te letten en het toch gebruiken van medicijnen(seroxat) ben ik nu volledig klachtenvrij!!!! Wat een verademing. Ik heb getwijfeld over het gebruik van medicijnen, maar achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het was voor mij de oplossing om van mij laatste stukje spanning in mijn lijf af te komen. En momenteel ben ik ook weer lekker aan het werk. Ik wil Maat-Kracht dan ook ontzettend bedanken voor het luisterend oor en het verhelpen van mijn klachten.!
Met vriendelijke groet,
Irene