Hier het verhaal van mij over mijn ervaring met MaatKracht.
Toen ik 17 jaar was voelde ik mij niet lekker worden tijdens mijn werk. Eerst dacht ik dat ik te weinig gegeten had, maar het gevoel bleef. Ik was duizelig, bang om dood te gaan. Er ontstond paniek,angst en ik durfde niet meer alleen naar buiten. De huisarts zei dat ik overspannen was. Ik ben gestopt met werken en ben een tijdje bij familie in het westen van het land geweest, maar ook dat was geen oplossing. Ook mijn verkering ging uit omdat het geen doen was om maar altijd rekening te moeten houden met iemand die altijd maar angst had. Ik kwam in die tijd bij het Riagg terecht en het kwam erop neer dat ik me niet aan moest stellen.
Ik heb ondanks alles toch mijn rijbewijs weten te halen en ben weer gaan werken, maar altijd ben ik angst in mijn lijf blijven voelen. Iedere dag als ik wakker werd hoopte ik dat het over was. Ik ben getrouwd en heb een heerlijke dochter gekregen. Ik deed van alles maar eigenlijk op de automatische piloot en iedereen vond dat ik eigenlijk blij moest zijn want ik was toch getrouwd, in het bezit van een gezond kind en een huis, waar maakte ik me druk over! Zo sukkelde ik maar verder. Ik heb allerlei hulp ingeschakeld, o.a een iriscopist, homeopaat, psychiater en magnetiseur. Op een gegeven moment ben ik gescheiden en werd ik verliefd op mijn huidige man. Het werd geen gemakkelijke tijd omdat degene waar mijn man een relatie mee had gehad heel vervelend werd, waardoor hij zijn kinderen minder zag. Dit is nog maar een deel van de ellende. De druppel is denk ik geweest toen mijn vriendin overleed die ik al ongeveer 25 jaar kende. Zij woonde achter mij met de kinderen, we leefden als 地 soort gezin met elkaar. De kinderen groeiden met elkaar op. Tijdens haar ziek zijn heb ik voor haar en de kinderen gezorgd, maar toen er weer wat rust in mijn leven kwam kreeg ik het zwaar te verduren, ik werd depressief. Wat een gevecht had ik met mezelf, want ik wilde er toch zijn voor mijn gezin. Uiteindelijk ging het niet meer en ben ik 8 maanden in therapie geweest en kwam alleen de weekenden thuis. Ik had een enorm schuldgevoel dat ik niet thuis was, maar na een tijdje ging het beter met medicijnen en therapie. Dat was met ups en downs. Na 8 maanden kwam ik thuis met nog steeds antidepressiva en kalmeringstabletjes. Even ging het wel aardig maar toen begon de ellende weer. Ik durfde niet alleen thuis te zijn en was weer bang voor van alles en nog wat. Ik kreeg thuiszorg, die me probeerde op de rit te krijgen met structuur aan te brengen in mijn leven, maar hoe graag ik het ook wilde het bleef een gevecht.
Toen kwam er iemand bij me met het foldertje over MaatKracht. Ik las het en dacht 屠a ja weer zo地 therapie wat niks uithaalt, maar toen ik me een keer zo verschrikkelijk rot voelde heb ik de hulplijn gebeld en daarna Yvonne Pouwer, waar ik al snel terecht kon.
Toen ik daar kwam bleek Yvonne ook veel van dit soort klachten gehad te hebben en dat praat al een stuk makkelijker. Ze vond het beter dat ik op een ander antidepressivum over ging, seroxat. We bouwden de medicijnen langzaam op waardoor er veel minder bijwerkingen zijn geweest. De ademhalingsoefeningen deed ik trouw. Natuurlijk moet je vechten maar het is een stuk gemakkelijker als je daarnaast steun voelt. Met medicijnen, oefeningen en structuur in mijn dag aanbrengen ging het ineens een stuk beter. Zelfs tijdens de periode dat ik nog in therapie was ben ik naar Turkije geweest op vakantie. Ik had echt gedacht dat ik niet zou gaan maar ben gegaan en het voelde als een grote overwinning. Yvonne heeft altijd in me geloofd dat het goed zou komen en na ongeveer 15 keer bij haar geweest te zijn voelde ik me zoveel beter. Ik ben zelfs weer aan het werk gegaan voor 15 uur in de week en ik vind het heerlijk. Ik ga nu weer overal heen en kan weer met mijn dochter samen leuke dingen doen. Ik heb ook veel respect voor mijn man, hij heeft zoveel op moeten vangen, want toen mijn dochter en de dochter van mijn overleden vriendin naar de middelbare school gingen had de een haar moeder in een kliniek zitten en de ander was haar moeder verloren. Mijn man was net voor zichzelf begonnen met een eigen zaak. Ook is hij steeds mee geweest naar Yvonne en hij heeft dat als erg prettig ervaren, omdat hij mij dan kon steunen met de therapie. Ik heb een vriendin het adres van MaatKracht gegeven en zij is nu ook in therapie en het gaat heel goed met haar. Iedereen die twijfelt om naar MaatKracht te gaan , twijfel niet, maar ga!!
Het is nu ongeveer twee en 地 half jaar geleden dat ik bij Yvonne ben geweest, maar iedere dag beleef ik weer hoe fijn het is om weer te kunnen genieten, zonder paniek of angst. Ik ben dit jaar 40 jaar geworden en heb 地 groot feest gegeven in een zaaltje met 地 bandje en met alle mensen die mij geholpen hebben in die rot periode. Ik ben daarna ook nog bevriend geraakt met een aantal van die mensen. Het was eigenlijk een feest bedoeld om al die mensen te bedanken. Ik heb gezegd dat ik die rot periode afsluiten wou met een feest en dat heb ik gedaan. Het was soms emotioneel maar ook heel goed.
Yvonne je bent geweldig, wat een uitkomst dat je dit werk bent gaan doen!
Groetjes Monique