Graag vertel ik hoe ik de MaatKracht-therapie ervaren heb.
Gedachten sluimeren stiekem,
Als spoken door mijn hoofd,
Maar steeds als ik ze wil pakken,
Zijn ze er weer uitgeroofd.
Mijn lichaam lijkt hier niet te zijn,
Voelt ineens onwerkelijk aan,
De wereld om mij heen versneld,
Terwijl ik stil blijf staan.
Woorden schijnen niet meer te kloppen,
Hoor ze wel, maar snap ze niet,
Hoe kan iets zo duidelijk voelen,
Maar niemand die het aan me ziet.
En na zo'n aanval van wazigheid,
Denk ik angstig weer heel even,
Hoe kan ik toch ooit normaal,
Met hyperventilatie leven.
Nu kan ik zeggen dat ik weer normaal kan leven.
Dat Hyperventilatie niet meer mijn leven beheerst
Maar daar dacht ik een aantal maanden terug heel anders over……
Het is zondagavond 27 maart als ik me niet lekker begin te voelen.. De pijn en drukkend gevoel op mijn borst worden alleen maar erger. Ik wordt er duizelig bij, mijn oren suizen voel me flauw, kortom ik dacht dit is niet goed. Zo eigenwijs als ik ben bleef ik wel denken; gaat zo wel over. Uiteindelijk is het mijn man die de huisartsenpost belt want die vertrouwd het niet.
Zo kom ik in een molen terecht van eerste hulp, longfunctietesten, longartsen en als laatste een hyperventilatietest. Gelukkig bleek er verder niets ernstigs aan de hand dan “alleen”
Maar flinke hyperventilatieaanvallen. De longarts adviseerde me om er wat mee te doen omdat ik er zelf niet vanaf zou komen…
Via via had ik wat te horen gekregen over Maatkracht, diezelfde dag bel ik met deze organistatie en nog geen paar dagen later kan ik terecht bij Yvonne Pouwer.
Mijn hyperventilatie bleef aanhouden en was blij dat ik die bewuste maandag bij haar terecht kon.
Hier wilde ik zo snel mogelijk van af want hyperventilatie is echt geen pretje. Voor iemand die het nog nooit gevoeld heeft is het moeilijk te begrijpen, je ziet het niet maar diegene voelt het wel, en hoe!!
Yvonne en ik zijn meteen aan de slag gegaan met ademhalingsoefeningen. De eerste 3 weken kwam ik wekelijks langs. Deed mijn oefeningen trouw en ik boekte vooruitgang. Zelf voelde ik dat ook. Mijn werk en huishouden, heb een gezin met 3 jonge kinderen, had ik even op een laag pitje gezet. Zat in de ziekte wet en thuis deed ik alleen het hoog nodige, de kinderen! Gelukkig heb ik een lieve, begripvolle man die veel overnam deze periode.
De 4e keer therapie was net voor ik op vakantie ging en het ging echt super goed.
Op mijn vakantie heb ik niet 1 keer een hyperventilatieaanval gehad, Voelde me super, alsof ik de hele wereld weer aan kon! Genoot van alle dingen die we deden, was relaxed en de kinderen en mijn man merkten ook dat ik weer diegene was die ik altijd was. Zelfs deze 2 weken mijn oefeningen niet gedaan en zelfs dat ging prima.
Eenmaal thuis moest ik weer veel van mezelf. De was moest gedaan worden, ik moest boodschappen doen. Het huis moest opgeruimd, de kinderen moesten weer op tijd naar bed en toen wist ik het zeker. Dit is mijn valkuil. ’S Avonds op de bank was ik helemaal op, kreeg weer hyperventilatie en daar schrok ik van. Dit wilde ik gewoon niet!!! Het woord “moeten” schrap ik uit mijn woordenboek. En sinds ik dat gedaan hebt gaat het erg goed met me. Ben weer begonnen met volledig werken, doe het huishouden, maar alles op zijn tijd, en geniet weer volledig van mijn gezin!!!
Inmiddels heb ik mijn laatste keer therapie erop zitten bij Yvonne Pauwer. Ben echt blij dat ik bij haar aangeklopt hebt anders was ik er nu nog lang niet geweest of zelfs erger aan toe geweest. In een korte tijd heb ik leren omgaan met hyperventilatie, heb ik geleerd wat mijn valkuilen en zijn en hoe ik mijn leven anders in kon delen zodat het veel beter met me gaat. De oefeningen doe ik zeker nog, gewoon om me ontspannen te voelen zodat ik rustig in slaap kan vallen.
Ik voel me weer helemaal super! Yvonne heel erg bedankt!!
Liefs Tamara