Rillen als een rietje, hart in de keel, paniekerig en benauwd. Ik voelde het op een nacht in voorjaar 2008. Ik herkende het gevoel / de aanval/ de paniek. In het voorjaar van 2004 had ik er ook last van. Tijdens mijn afstuderen had ik voor het eerst een hyperventilatieaanval. Ik ging met mijn klachten naar mijn huisarts. Hij vertelde mij dat het door de stress van het afstuderen kwam en dat veel studenten er last van hebben in zo’n stressvolle periode. Hij verwees mij door naar een fysiotherapeut, die mij ademhalings- en ontspanningsoefeningen aanleerde. Achteraf gezien hebben die oefeningen niet veel voor me gedaan. Toen ik in juni 2004 met een voor mij prachtige lijst afstudeerde was de hyperventilatie ook verdwenen. Ik had namelijk mijn welbegeerde papiertje op zak en hoefde mij geen zorgen meer te maken over mijn scriptie, stage, punten enz. Maar was de hyperventilatie eigenlijk wel echt verdwenen? Was ik er echt helemaal vanaf? Vanaf die tijd ben ik er toch altijd gevoelig voor gebleven, zeker in stressvolle situaties en bij bijzondere gebeurtenissen en periodes in mijn leven.
Na een roerige periode in mijn leven met ziekte van mijn vriend, ziekte van mijzelf en na gebeurtenissen die bij het leven horen maar toch zo verschrikkelijk moeilijk zijn, voelde ik dat ik onrustiger werd, duizelig, rillerig, kreeg hartkloppingen, werd paniekerig, voelde me gejaagd en werd bang om weer ziek te worden (hypochondrie). Ik herkende het meteen van mijn afstudeerperiode op de angst voor het ziek zijn na. Ik had wederom last van hyperventilatie, maar nu veel erger dan toen. Mijn huisarts verwees mij deze keer naar een Cesar-Mensendieck therapeut. Dat werkte totaal niet voor mij. De therapeut ging mijn houding verbeteren om zo meer lucht te krijgen. Dat hielp helemaal niet. Toen de therapeut mij tijdens een aanval huilerig en paniekerig in de auto liet stappen en naar huis liet gaan, dacht ik thuis aangekomen bij een boze moeder (hoe heeft ze je naar huis kunnen laten gaan, er had wel weet ik veel wat kunnen gebeuren!), dit werkt niet, zij gaat mij er nooit vanaf helpen. Ook voelde ik met deze therapeut geen klik, wat voor mij heel erg belangrijk is. Op eigen initiatief heb ik de fysiotherapeut van vier jaar geleden gebeld, zij had mij er toen ook vanaf gekregen dacht ik. De oefeningen die ik met haar deed hadden totaal geen effect. Ik had nu ook niet één reden (het afstuderen) voor mijn hyperventilatie, nu was het een opeenstapeling van gebeurtenissen die niet in eens over waren zoals toen.
Maar ik moest er toch vanaf. Het kon zo niet langer. De hyperventilatie belemmerde mij in mijn doen. Ik durfde geen boodschappen te doen, wilde het huis niet uit maar was na mijn ziekteperiode weer net gaan werken, woonde inmiddels samen met mijn vriend en we hadden net besloten om het volgende jaar te gaan trouwen. Op een middag ben ik rustig het internet gaan afstruinen op zoek naar een oplossing en die vond ik. Maatkracht. De internetsite sprak mij meteen aan, de behandeling d.m.v. de vier pijlers was precies waar ik naar zocht. Ik had er vertrouwen in en greep naar de telefoon.
Ik kreeg Yvonne Pouwer aan de lijn. Zij was een en al begrip voor mijn verhaal en ik kon een paar weekjes later (het was net vakantietijd) voor de eerste keer langskomen in haar praktijk in Zetten. Tijdens de intake en bij het invullen van de klachtenlijst en angstlijst, waar Maatkracht mee werkt, werden mijn klachten en angsten in kaart gebracht en kon de therapie beginnen. De eerste ademhalingsoefeningen die ik meekreeg hadden meteen effect. Ik kreeg vertrouwen in de therapie en vertrouwen in Yvonne. Samen met Yvonne kom ik er wel vanaf. Ik wist het zeker en ik ging ervoor.
De combinatie van de vier pijlers; Ademtherapie, Psychosociale begeleiding, Medicijnbegeleiding en Gedragsbegeleiding zijn perfect op elkaar afgestemd. Met maar een paar bezoeken aan Yvonne voelde ik me zoveel beter. Yvonne heeft mij tijdens de therapie geadviseerd om een tijdje rust te nemen, even te stoppen met werken en mij even op mijzelf te concentreren. Dat is echt het beste advies ooit geweest. Ik heb mijzelf leren kennen, tekenen van mijn lichaam leren herkennen, geleerd wanneer ik een grens heb bereikt en rust genomen, want die had ik zo hard nodig. Ik knapte zienderogen op en dat viel mijn omgeving ook op. Met een stappenplan wat door Yvonne was opgesteld durfde ik weer alleen de stad in en was ik niet meer bang om alleen boodschappen te gaan doen. Wat een verademing! Ook liet Yvonne mij inzien niet bang te hoeven zijn om weer ziek te worden en dat ik van een pijntje niet overstuur hoefde te raken (want dat deed ik echt). Zelf ben ik er heel erg trots op dat ik zonder medicatie (anti-depressiva, rustgevers) er bovenop ben gekomen, dat kan dus ook. Medicatie kan je net dat steuntje in de rug geven, maar ik had genoeg aan de oefeningen, psychosociale- en gedragsbegeleiding. Tot aan mijn bruiloft ben ik om de 3 à 4 weken bij Yvonne geweest (op eigen verzoek, het ging al goed met me). Ik heb een fantastische dag gehad en geen moment last gehad van hyperventilatie. Het meest geweldige vond ik nog dat Yvonne bij het gemeentehuis stond, welke andere therapeut doet dat voor zijn cliënt?
Wij zijn inmiddels alweer ruim een half jaar verder en het gaat hartstikke goed met me. Ik durf weer alleen op pad te gaan, heb geen hyperventilatieaanvallen meer en schrik niet meer van ziek zijn en pijn. Ik ben inmiddels zwanger van ons eerste kindje en dat brengt veel verschillende pijntjes, misselijkheid enz. met zich mee. Ik ben nog geen moment bang geweest voor deze zwangerschapskwaaltjes.
Ik kan iedereen de Maatkracht-therapie van harte aanbevelen. Het heeft mij er fantastisch bovenop geholpen, ik heb mezelf leren kennen en ik heb handvaten voor de rest van mijn leven.
Yvonne, woorden schieten tekort om jou te laten weten wat je voor mij en daarmee ook mijn omgeving betekend hebt. Duizendmaal dank voor alles!!!
Vivian (24 jaar)