Hallo allemaal,
Ongeveer 3 jaar geleden kreeg ik last van hyperventilatie waar ik niet uit scheen te komen. Ik had last van hartkloppingen, ik kreeg haast geen adem en zweette op zo een moment heel erg. Zo langzamerhand werd ik bang voor dat gevoel en kreeg ik last van paniekaanvallen. De dokter schreef mij antidepressiva voor (seroxat) waar ik meteen mee moest beginnen (1 pil). Meestal als je een pilletje tegen iets krijgt moet het daarna stukken beter gaan,maar in dit geval ging het alleen maar slechter. Mijn situatie verslechterde en de bijwerkingen van de medicijnen waren verschrikkelijk. Op een gegeven moment werd mijn dosering verhoogd (2 pillen) en ik werd depressief. Ik durfde helemaal niets meer terwijl ik wel wilde en ik kreeg last van zelfmoorgedachtes
omdat ik niet verder meer wilde leven op zo een manier! Dit was echt heel eng omdat ik helemaal niet zo ben, ik vond het vooral eng dat die gedachtes zomaar ineens konden opkomen. Een hele lange tijd ben ik voornamelijk thuis gebleven. Naar school gaan kon ik niet daar was het veel te druk en had ik geen overzicht waardoor ik in paniek raakte. Als ik naar buiten ging was dat omdat het van mijn ouders moest. Zij bleven om de beurt een week thuis en gingen dat met mij naar buiten. Dit omdat zij dachten dat ik anders ook straatvrees zou krijgen. Ik probeerde vaak aan mijn ouders te vertellen wat ik voelde en dacht. Als ik visite kreeg probeerde ik ook uit te leggen wat er met mij aan de hand was, hoe moeilijk dat ook was. De meeste mensen probeerde mij te begrijpen als ik mijn verhaal deed maar NIEMAND wist hoe ik me ECHT voelde alleen ikzelf.
Een stukje uit mijn dagboek:
Ik voel me zo ontzettend boos, verdrietig en onbereikbaar,het lijkt wel of ik in een eigen wereldje leef waar ik niet uit schijn te komen. Hoewel ik dat vanuit het diepte van mijn hart wel zou willen. Kon ik mij maar binnenste buiten keren om mensen te laten begrijpen wat ik voel. Het lijkt wel of er niets met me aan de hand is omdat ik gewoon normaal probeer te doen (lachen etc) maar dat is van binnen toch wel even een andere zaak.
Op een gegeven moment ging het beter met mij en mocht ik na 6 maanden afbouwen met medicijnen. Ik dacht dat het beter zou gaan, maar nee ik kreeg niet lang daarna een flinke terugval. Ik reageerde heel overdreven op situaties en had vaak woedeuitbarstingen. Dus weer aan de medicijnen (weer 1 pil) maar naar mijn gevoel was het nog niet optimaal. Ik vroeg de dokter of ik misschien therapie moest gaan volgen bij een psycholoog of gedragstherapeut. Hier was hij geen voorstander van en wilde mij weer 1 pil erbij laten slikken, dit heb ik toen niet gedaan omdat ik geen chemische troep meer wilde om mij beter te voelen. Van de antidepressiva Seroxat ben ik toen naar Prozac overgestapt wie weet was dat het wel dacht ik. Toen ik aan de Seroxat begon was ik 16 en wat bleek nou na onderzoeken dat het onder de 18 niet gegeven mocht worden i.v.m de bijwerkingen etc (vandaar dus die gedachtes). Ik had profijt van Prozac, vooral minder bijwerkingen maar ik werd zo langzamerhand echt gek van alles! Mijn moeder kwam op internet Maatkracht tegen en vertelde mij hierover. Nadat ik de site had bekeken heb ik de grote stap genomen om te gaan bellen en een afspraak te maken.
Ik deed mijn verhaal en heb een klachtenlijst ingevuld over waar ik toen nog last van had. Er werd uitgelegd dat sommige klachten met hyperventilatie te maken hadden en sommige met paniek. We gingen meteen aan het werk. Er werd ook uitgelegd dat ik een stofje (serotonine) in mijn hoofd niet genoeg aanmaakte en dat daar onderandere die paniekaanvallen door kwamen. Gelukkig ik werd niet gek!! Er was gewoon een stofje dat ontregeld was! Het bleek dat ik nu ondergedoseerd was (1 pil) en dat ik op 2 moest zitten Ik was natuurlijk alweer bang voor alle bijwerkingen maar dit keer deden wij het stukje bij beetje (elke week een kwart pil). Dit was echt een verademing en ik had weinig tot geen bijwerkingen. Daarnaast kreeg ik oefeningen waardoor ik mijn normale ademhaling weer terug kon krijgen. Ik heb namelijk die 3 jaar alleen maar tot mijn borst (oppervlakkig)ademgehaald waardoor ik mijn buikademhaling afgeleerd was. Na oefenen oefenen en nog eens oefenen heb ik mijn buikademhaling weer terug gekregen en ben ik een stuk minder benauwd. Als ik nu voel dat ik benauwd wordt kan ik snel overschakelen naar mijn buikademhaling waardoor ik weinig tot geen last van hyperventilatie heb. 6 April was mijn laaste behandeling, ik heb het gevoel dat ik mijn leven weer heb opgepakt. Natuurlijk denk ik er nog wel eens aan vooral bij grote dingen (bijvoorbeeld op vakantie naar een ander land), het is toch een deeltje van je leven.
Maar het beinvloed mijn leven niet en ik heb het onder controle en daar ben ik zo ontiegelijk blij mee!!
Wat ik nog even kwijt wil is dat ik het jammer vind dat dokters geen benul hebben wat deze therapie kan doen voor mensen met paniekstoornissen. De dokters denken vaak dat het met pillen wel op te lossen valt, maar wat dit betreft zijn dit geen paracetamolletjes wat je slikt. Ze hebben vaak geen idee wat de bijwerkingen met je kunnen doen.
Maatkracht helpt je om op een prettige manier de stof bij te vullen waar op dat moment een tekort aan is. Er komt ook veel meer bij kijken als pillen slikken,ik heb gemerkt dat je lichaam ook sterk kan reageren op pillen en paniek onderandere je ademhaling. Ademhalingsoefeningen zijn van belang om de benauwdheid en stress uit je lijf te krijgen.
Ik wil nogmaals Yvonne bedanken voor de fijne sessies! Het heeft veel verandering gebracht en resulaat geboekt. Had ik maar veel eerder van deze therapie afgeweten!!
veel liefs Debby