De eerste keer dat ik bij mijn therapeut kwam werd ik hartelijk ontvangen in een soort "woonkamer" waar ik me meteen op mijn gemak voelde.
Ik mocht mijn klachten vertellen en er werd samen met mij een klachtenlijst ingevuld. Het was mijn therapeut direct duidelijk dat ik last had van dwangklachten. Daarbij werd me uitleg gegeven wat daar de oorzaak van was.
Dit betekende dat ik als onderdeel van de therapie medicijnen geadviseerd kreeg. Dit vond ik in eerste instantie erg vervelend, maar wilde natuurlijk zo graag van mijn klachten af, dat ik toch met de medicijnen begonnen ben. Onder begeleiding van mijn therapeut ben ik de medicijnen langzaam op gaan bouwen, als eerste stap van mijn therapie
Verder denk ik dat het heel belangrijk is dat ik een korte uitleg geef over mijn klachten, omdat dit voor een buitenstaander heel erg moeilijk te begrijpen is
Ik voelde me de hele dag opgejaagd, kon 's morgens ook niet in bed blijven liggen. Ik stond steeds vroeger op om mijn dingen gedaan te krijgen die ik volgens mijzelf "moest" doen. Als ik even een moment voor mezelf had, voelde ik me schuldig dat ik niks deed.
- Ik had dagelijks voor mezelf een hele strakke planning en ging steeds verder in de week plannen. Daardoor kon ik dus helemaal niet meer met onverwachtse dingen, zoals bijv. onverwachts visite omgaan. Deze mensen keek ik dan weg want mijn hele planning klopte gewoon niet meer. Ik wist heel goed dat mensen voelden dat ik niet op mijn gemak zat, maar wist niet wat ik hieraan moest doen.
- Iedere dag maakte ik een hele lijst van wat ik die dag moest doen en ik zette dagelijks alles in mijn agenda en streepte dan af wat ik gedaan had.
- Ik zag werkelijk alles wat ik moest doen als een verplichting waardoor ik ook niet meer kon genieten van leuke dingen. Daarbij was ik door mijn onrust 's avonds natuurlijk dood en doodop en overdag niet te genieten, wat natuurlijk weer een slechte invloed had op mijn relatie. Ik probeerde de dwangklachten ook voor mijn man verborgen te houden.
Dit was een kleine opsomming van mijn klachten die ik had, om jullie wat meer duidelijkheid te geven van mijn probleem.
Ik heb in het verleden ook wel medicijnen gebruikt, maar nooit in combinatie met therapie en stopte na verloop van tijd, als het iets beter ging, ook met de medicijnen.
Maar ik heb me er nu dankzij de MaatKracht therapie geheel bij neergelegd dat ik de medicijnen moet blijven gebruiken.
Omdat ik in het verleden alleen de medicijnen gebruikte kwamen de klachten steeds weer terug.
Dat is dus het geweldige van deze therapie, je wordt stapje voor stapje begeleidt om echt van je klachten af te komen. Je krijgt ademhalingsoefeningen om anders en rustiger te leren ademhalen. Voorheen had ik 18 ademhalingen per minuut via de borst. Nu heb ik 6 ademhalingen via mijn buik, je leert zo dus veel rustiger te worden.
Verder werd er wekelijks gesproken over mijn dwanghandelingen en moest ik steeds zelf aangeven wat ik er die week of twee weken vanaf wilde halen. Bijvoorbeeld nadat de kliko aan de straat had gestaan moest ik deze van mezelf helemaal schoonmaken. Dit mocht dus niet meer, ik moest hem terugzetten achter het huis en erbij weglopen. Als ik op zo'n moment helemaal in paniek raakte, moest ik mijn ademoefeningen doen om rustig te worden.
Zo ben ik stapje voor stapje van mijn klachten af gekomen. Jullie zullen het misschien niet geloven, maar na ongeveer 9 behandelingen was ik totaal van mijn klachten af. Ik durf gewoon hardop te zeggen dat ik weer helemaal de oude ben en ook ik kon dit niet geloven toen ik aan de therapie begon.
Ik hoop dan ook dat echt dat jullie wat aan mijn verhaal hebben gehad om indien jij ook last hebt van dwanghandelingen de stap durft te nemen om naar deze therapie toe te gaan.
Want echt ......... ook jij komt er weer bovenop.
Groetjes Wendy